Hackett, Steve Album

Steve Hackett is een briljante artiest. Hij is niet alleen bekend als de ex-gitarist van het legendarische Genesis maar heeft daarnaast kans gezien een lange en productieve loopbaan als soloartiest op te bouwen.

Vorig jaar kwam hij uit met “At The Edge of Light”, alweer het zesentwintigste studioalbum. En nog steeds ziet hij kans om zijn publiek te verrassen met verschillende muziekstijlen, hij blijft constant zoeken naar nieuwe wegen en is in dat opzicht het predicaat ‘progressief’ meer dan waard. Maar hij is natuurlijk ook een zelfstandig ondernemer die zijn brood moet verdienen. Dat verklaart de onafgebroken stroom aan live releases die Hackett al jaren uitbrengt.

Zo ongeveer na elke nieuwe tour wordt er wel een livealbum, cd/dvd/blu-ray opgenomen en uitgebracht, die fungeert als document van de betreffende tour. Er zijn meer artiesten/groepen die dit doen, denk aan YES, King Crimson, daar is niets op tegen. Maar overdaad schaadt en je gaat je op enig moment onwillekeurig afvragen of het publiek nog wel zit te wachten op de zoveelste concertregistratie, met ook nog vaak de zelfde nummers. Met die vraag in gedachten nestelde ik me comfortabel op de bank om te kijken en vooral te luisteren naar het laatste livealbum van de legendarische gitarist die in februari 2020 de respectabele leeftijd van 70 jaar hoopt te bereiken.

Na een uiterst succesvolle tour in het Verenigd Koninkrijk in 2018, brengt Hackett nu “Genesis Revisited Band & Orchestra: Live at the Royal Festival Hall” uit. Het album werd opgenomen op 5 oktober 2018 in The Royal Festival Hall, Londen, tijdens de ‘Genesis Revisited Tour 2018’, die een lang gekoesterde ambitie van Steve vervulde: de muziek van Genesis uitvoeren met een liveorkest. Het concert bestond uit Steve’s reguliere tour-band: Roger King (toetsen), Gary O’Toole (drums/percussie), Rob Townsend (sax) met Nad Sylvan, zang en Jonas Reingold (The Flower Kings) op basgitaar, samen met speciale gasten John Hackett en Amanda Lehmann, aangevuld met het 41-koppige Heart Of England Orchestra onder leiding van dirigent Bradley Thachuk.

Steve zegt hierover: “Het was een fantastische ervaring voor zowel de band als mijzelf om samen met een orkest te spelen en de kracht van het geluid, dat deze buitengewone combo maakte, te voelen. Het klinkt even meeslepend op film als audio. Ik ben er trots op om dit opwindende album uit te kunnen brengen.”

De set bevat nummers uit Hackett’s periode bij Genesis, maar put ook uit zijn uitgebreide solo-oeuvre. De tour met het orkest heeft het vasteland van Europa (nog) niet bereikt, dus het is voor ons buiten Groot Brittannië de eerste keer dat we de band tijdens een soortgelijk optreden kunnen aanschouwen. Drie volledig uitverkochte optredens in mei 2019 in de Boerderij in Zoetermeer toonden al aan dat de man nog niets aan kwaliteit heeft ingeboet. De nadruk lag indertijd op het klassieke Genesis album “Selling England By The Pound”, daarnaast zou ook een groot deel van zijn iconische soloalbum “Spectral Mornings” uit 1979 de revue passeren.

Wel weer heel iets anders na eerdere livealbums die allemaal konden bogen op een hoge kwaliteit maar toch gaandeweg een beetje saai begonnen te worden. Ik bedoel: hoeveel versies van I Know What I Like en zelfs Firth Of Fifth kun je spelen zonder jezelf en het publiek in slaap te wiegen. Na “Genesis Revisited: Live At The Royal Albert Hall” (2014), “The Total Experience Live In Liverpool” (2016) en meer recent “Wuthering Nights: Live in Birmingham” (2018) is er nu dan “Genesis Revisited Band & Orchestra: Live at the Royal Festival Hall”. En ook dat album mag er zijn.

Band en orkest starten met Dance On A Volcano, de eerste indruk is wel erg druk, veel noten, waar gaat dat heen? Bij de intro van Out Of The Body van “Wolflight” blijkt echter al direct de meerwaarde van het orkest, vooral het strijkersarrangement werkt uitstekend. Voornoemd nummer gaat vrijwel naadloos over in The Steppes, door middel van de sopraansax solo van Rob Townsend, het blazersarrangement is top en verschaft het nummer extra zeggingskracht. Ook in Firth Of Fifth sluit het orkest perfect aan bij de symfonische rockmuziek, vooral tijdens de stille passages. Duimendik kippenvel bij de intro van Dancing With The Moonlit Knight en dat geldt ook voor Blood On The Rooftops, de akoestische gitaar van Hackett klinkt nog steeds wonderschoon. Amanda Lehman neemt de vocalen voor haar rekening op Shadow Of The Hierophant, de fusie van orkest en band zorgt voor een staande ovatie van het publiek waarna Hackett een korte pauze aankondigt

Na In That Quiet Earth volgt Afterglow met een prima vocale prestatie van Nad Sylvan en brother John Hackett doet het zelfde tijdens het melodieuze Serpentine Song, maar dan op fluit. Het nummer wordt door broer Steve opgedragen aan hun beider vader en opa, de harmoniezang is prachtig. Drums en violen, een bijzondere combinatie maar het werkt tijdens El Niño, het is zelfs indrukwekkend te noemen. Dat laatste geldt ook voor een vlekkeloze versie van Supper’s Ready, het magnum opus van Genesis. Met een afwijkende, geïnspireerde solo van de hoofdpersoon zelf aan het einde. The Musical Box is de toegift waarna zelfs de meest sceptische toeschouwer moet toegeven dat de combi Hackett/orkest een geslaagde is.

Soms is het allemaal wat druk, (te) veel noten, zoals gezegd. Op andere momenten is het echter groots, meeslepend, majestueus en voegt het orkest een extra dimensie toe. De rustige passages lijken het meest geschikt voor orkestrale arrangementen, zoals in Out Of The Body/The Steppes en Shadow Of The Hierophant. De focus ligt op het klassieke Genesis repertoire plus specifieke Hackett songs, geschikt voor orkestrale behandeling. Het is daarom ook geen toeval dat de solostukken het best klinken in combinatie met het orkest.

Steve Hackett lijkt extra opgewekt, opgetogen zelfs en als immer op zijn gemak. ‘Het lijkt wel Kerstmis’ zal hij ergens halverwege opmerken. Er zijn ook nog andere teksten te vinden: ‘FCK BRXT’ is goed leesbaar op de zijkant van de toetseninstrumenten van Roger King, er is geen misverstand mogelijk over de mening van de heren muzikanten uit het Verenigd Koninkrijk.

Mooie close-ups van de hoofdpersoon met zijn gitaar en buitengewone techniek, ruimschoots in beeld gebracht. Rustige beelden vooral, vanuit diverse hoeken, de ingespannen gezichten van de orkestleden zijn goed waarneembaar. Het geluid is prima, alle individuele instrumenten en het orkest zijn goed te horen, er is sprake van een goede balans, niet altijd het geval bij soortgelijke shows.

Het optreden duurt ongeveer twee uur, de blu-ray kent nog een toegift in de vorm van een documentaire met beelden van achter de schermen plus een drietal promotionele video’s voor Under The Eye Of The Sun, Beasts In Our Time en Peace van het laatste studioalbum “At The Edge Of Light”. Absoluut de moeite waard.