Progwereld zoekt een recensent
Progwereld is op zoek naar een recensent die ons team kan versterken. Dé kans om je mening over ‘prog’ te delen met een groot publiek.
Wat wij zoeken
Ben jij liefhebber van progressieve of symfonische rock, progmetal en/of aanverwante muziekstijlen?
Heb jij een mening over ‘prog’ die je graag wilt delen met een groot publiek?
Vind jij schrijven leuk, kun je dat goed en beheers je de Nederlandse taal?
Dan is Progwereld op zoek naar jou!
Dit hebben wij te bieden
Volop mogelijkheden om te schrijven voor Nederlands meest vooraanstaande website voor progrock: recensies, concertverslagen, nieuwsberichten en columns.
Toegang tot de nieuwste muziek (zowel digitaal als op cd) en tot concerten (soms gratis) en de mogelijkheid om muzikanten te interviewen.
Progwereld bestaat uit een team van enthousiaste progliefhebbers.
Zo werkt het
Wil jij deel uitmaken van het team van Progwereld, stuur dan een mail met je motivatie naar de hoofdredacteur, Hans Ravensbergen, via hans@progwereld.org.
Natuurlijk is iedereen welkom, maar we nodigen jonge mensen en vrouwen nadrukkelijk uit om te reageren.
We wijzen erop dat het schrijven van een proefrecensie onderdeel uitmaakt van de procedure.
Retrospective neemt sabatical
In een lang bericht geeft Retrospective een verklaring. Wij hebben dit voor jullie samengevat.
“Toen we meer dan vijftien jaar geleden begonnen, hadden we niet verwacht dat ons gezamenlijke avontuur zo lang zou duren. We hebben honderden concerten gegeven en vijf albums uitgebracht. Onze discografie bestaat uit meer dan vijftig nummers, wat met een simpele berekening neerkomt op een optreden van meer dan 250 minuten!
Ons avontuur begon in 2007, toen we jong, onafhankelijk, vol energie en plannen waren. We konden veel tijd besteden aan het waarmaken van onze dromen en we slaagden erin om er veel van te verwezenlijken. Geen enkel PR-bureau heeft ooit achter ons gestaan. We hebben niet de steun van de zogenaamde grote platenlabels.
We zijn op een punt gekomen dat we niet verder kunnen groeien. We zijn ouder, volwassener en stellen andere eisen aan onszelf en vooral aan ons muzikale werk. We voelen dat de groep is veranderd in een soort verplichting, die voor ons steeds minder belangrijk is geworden.
Daarom hebben we besloten om de activiteiten van de band op te schorten. Dit betekent niet dat Retrospective ophoudt te bestaan. We weten niet echt hoeveel tijd we nodig hebben. Misschien een half jaar, misschien meer. Om een stap vooruit te zetten, moet je soms twee stappen terug. Zoals altijd zal de tijd het leren.”
Philhelmon 3 na vertraging nu op het punt van verschijnen
Philhelmon is, zoals bekend verondersteld, het alter ego van de Nederlandse muzikant Henk Bol. Zowel het eerste album “Enjoy It While It Lasts” uit 2012 als “Perpetual Immobile” uit 2018 ontvingen lovende recensies. Ook van Progwereld.
Diverse omstandigheden waren debet aan de vertraging in opnames en productie. Net als voorgaande albums werken aan dit album, met als titel “Into The Mist Of Time”, tal van muzikanten en vocalisten mee. Daaronder zijn Mark Bogert, Ton Scherpenzeel en Cleem Determeijer. Maar ook Henk’s trouwe muzikale vriend Ky Fifer.
Een tip van de muzikale sluier is opgelicht via deze YouTube-teaser:
Bezetting:
Henk Bol: diverse instrumenten
Alessandro Bertoni: toetsen
Mark Bogert: gitaar
Mels Bol: v-drums
Tiger Brooke: zang
Cleem Determeijer: toetsen
Ky Fifer: zang
Margie Fifer: zang
Greg den Hartog: gitaar
Pjotr Jurtschenko: fluit, saxofoon
Hans Holema: gitaar
Marco Minnemann: v-drums
Nick Oosterhuis (R.I.P.): toetsen
Ton Scherpenzeel: toetsen
Magnus Brandell: v-drums
John Voorbrood: gitaar
Cees Zoeteweij: toetsen
Website Philhelmon: https://www.philhelmon.com/
Jan Willem Ketelaers: al 25 jaar noten op zijn zang
Jan Willem Ketelaers (van 1971) geniet vooral bekendheid als zanger van het inmiddels ontbonden Knight Area. Dat deze vriendelijke Brabander veel meer noten op zijn zang heeft is minder bekend. Op zondag 22 september 2024 viert hij met een speciaal evenement met tal van gasten in Bibelot in Dordrecht zijn 25-jarig jubileum als zanger. Reden voor Progwereld om Jan Willem nader aan onze lezers voor te stellen.
Hoe het allemaal begon
Het begon al snel met passief muziek luisteren. Ik had toen de lagereschoolleeftijd, ik denk de vierde en vijfde klas van de lagere school. Dat was in de jaren 80 en met name de rockmuziek van die jaren sprak heel erg aan. Ik verzamelde toen de elpees van Kiss, samen met een vriendje van school. Van lieverlee ben ik met die muziek grootgebracht. De muziek uit die jaren spreekt mij nog steeds aan, vooral die koortjes vind ik nog steeds heel erg tof. De koortjes van Kiss vooral. Niemand heeft ooit mooiere harmonieën verzonnen dan Paul Stanley en Gene Simmons. Daar krijg ik nog steeds kippenvel van.
Daarna ging ik naar het voortgezet onderwijs. Op de televisie had je toen programma’s als de Power Hour en Headbangers Ball. Dat waren programma’s die ik leuk vond. Stoere hardrockgroepen zoals W.A.S.P., Poison en Venom kwamen voorbij en er werden grote concerten uitgezonden, zoals van Manowar met motoren op het podium met veel licht en vuurwerk. Ik raakte op school toen ook bevriend met een jongen, die Faith No More en Suicidal Tendencies draaide. Dus ja, jaren 80-metal loopt als een rode draad door alles heen.
Maar je werd pas later actief met muziek?
Klopt. Actief ben ik eigenlijk pas vrij laat begonnen met muziek, dat was in 1999. Bij het afscheid van een collega hoorde ik dat hij in een coverband zat. Ze zochten een zanger. Kijk, ik zong eigenlijk al wel, onder de douche en zo. In een kleine ruimte en dat klonk best al goed, al zeg ik het zelf. Maar ik had geen idee of ik talent had of niet. Dus zei ik dat ik wel een keer zou willen komen om te proberen. Ik heb toen wat nummers ingestudeerd van onder andere Green Day, Kane en Live. Het ging best goed dus toen heb ik me bij die band aangesloten en we gingen repeteren en optreden. Dat waren dus mijn eerste stappen als zanger, ik was toen 28 jaar.
Waar luister je nu zelf naar?
Waar ik zelf naar luister? Dat is heel breed. Ik vind Queensryche echt heel tof en pas geleden heb ik de nieuwste cd van Robert Soeterboek gekocht; Plan Nine met Arjen Lucassen. Ook vind ik de nieuwste van Vandenberg heel gaaf. Overdag, wanneer ik werk, luister ik naar NPO 4 klassieke muziek, dat vind ik erg mooi en rustgevend.
Heb je voorbeelden?
Echte voorbeelden als zanger of waar ik door beïnvloed ben, heb ik niet, maar ik vond vroeger Jon Bon Jovi echt wel te gek. Verder hou ik van de stem van Mike Patton van Faith No More en Geoff Tate van Queensryche is ook nog altijd een fantastische zanger.
Onderhoud jij je stem?
Mijn stem is krachtig en sterk. Ik zing vaak hard en ook hoog, maar naarmate ik ouder word heb ik wel de behoefte om soms wat anders te zingen. Het hoeft allemaal niet meer zo op die toppen van mijn kunnen te zijn voor mij. Meteen toen ik begon met zingen ging ik op zangles bij Edwin Balogh. Meteen zag ik in zijn studio het Ayreon-album “Into the Electric Castle”, waar Edwin op staat en ook zag ik zijn werk met de grote Hongaarse rockband Omega en ik was best wel onder de indruk, hoor. Het beste onderhoud voor de stem is eigenlijk veel spelen en zingen. Toen ik met de Classic Rock Show optrad en soms drie optredens in een weekend had, was de derde show vaak de beste.
Het vervolg en de projecten
Je hebt enorm veel gedaan, waaraan beleef jij je mooiste herinneringen?
De periode vanaf 1999 tot 2010 waren leuke jaren; in heel veel kroegjes gezongen. In 2010 deed ik auditie bij Totolicious (een Toto coverband, HR) en werd aangenomen. Al snel deden we mee aan “The Clash Of The Coverbands”, een wedstrijd met negen andere bands. We haalden de finale in 013 en ik stond “ineens” te zingen voor 3000 man. Dus van een kroegje van vijftig mensen naar 3000 in een jaar tijd. Ja, dat was mega. Dat was ook wel een kantelpunt, want dat smaakte naar meer. Ik kwam toen in contact met de Classic Rock Show. Met deze band heb ik gedurende zes jaar in Theaters in Nederland, België en Duitsland gespeeld en dat was fantastisch; theater is echt het mooiste wat je kan doen.
In de jaren daarna speelde ik bij diverse bands en projecten, zoals de Gary Moore Tribute Band, Rockparty of The Year, Edwards Reekers’ The Liberty Project, Valentine, Redstacks en ik ben vast nog iets vergeten. Van het een kwam het ander en ik vind alles leuk. Ik word nog vrij regelmatig gevraagd voor dingen, maar ik moet nu soms toch echt nee zeggen. Ik vind dat erg lastig, maar het kost enorm veel tijd en als ik het niet voor 100% kan doen, moet ik het niet doen, vind ik.
Into The Open met Sander Heerings is wel iets om speciaal te noemen. Ik kende Sander ook al vanaf 1999, maar we kwamen elkaar in 2016 weer na een lange tijd tegen en begonnen wat muzikale ideeën uit te wisselen. Binnen een half jaar stonden de demo´s voor “Destination Eternity” en uiteindelijk kwam het album in 2020 uit. We hebben de plaat in 2021 één keer live gespeeld en we gaan het nu in september voor een tweede keer grotendeels opnieuw spelen.
De meeste mensen kennen je nu van Knight Area en Magoria. Hoe begon je hier en hoe ervaarde je deze periode?
De meeste mensen kennen mij inderdaad van Knight Area en Magoria. Ik kwam in 2018 via Valentine, waar ik backing vocals deed, in contact met Mark Bogert die toen bezig was met Magoria. In die periode ontstond ook de vacature bij Knight Area. Dat was wel wat anders dan covers in kroegen spelen, want zowel Magoria als Knight Area speelden eigen nummers.
Knight Area was een band met een grote en trouwe fanbase. Ik kwam in een gespreid bedje terecht, maar ik vond het erg spannend. Ik moest natuurlijk wel Mark Smit opvolgen. Met Mark Bogert was er al meer ‘rock’ in de groep gekomen en met mij nog meer. Ik heb wel het idee dat iedere fan mij meteen volledig accepteerde. Het was vanaf mijn eerste optreden met Knight Area in Willem Twee een warme ontvangst.
Ik heb met Knight Area twee “D-Day”-albums gemaakt. Ik wist wel iets over de oorlog, maar ik moest echt aan de bak om alles te schrijven. Daardoor ben ik geïntrigeerd geraakt door het onderwerp. We zijn zelfs met de band naar Normandië geweest voor de clip van Blood On The Risers. Na deze albums en de tour die we ter promotie hiervan deden, vroegen we ons af wat we zouden doen. Moesten we weer een heel proces door, inclusief optredens? We besloten te stoppen en op 10 december 2023 deden we onze laatste show in Luxor Live, Arnhem.
Hoewel de samenwerking met Mark Bogert bij Knight Area stopte, gingen we met Magoria gewoon verder. Ik zat erg veel in de studio bij Mark om daar samen muziek te maken, guides in te zingen en leadpartijen op te nemen; dat was echt te gek en we zijn nog lang niet klaar met Magoria.
Eind vorig jaar belde Edward Reekers mij op en vroeg of ik mee wilde doen met de Liberty Tour ter promotie van het album “The Liberty Project”. Ik kende Edward natuurlijk van Kayak van vroeger. Het was een hele eer en een hele mooie tour met geweldige muzikanten in een hele toffe sfeer. Ik realiseer me wel steeds dat dit niet voor iedereen zomaar weggelegd is.
Waar ik tot slot ook nog erg trots en tevreden op terugkijk is mijn bijdrage sinds 2014 aan in totaal zes Ayreon-projecten. Het eerste was in 2014/2015, The Theater Equation in Luxor Rotterdam. Ik was toen een koorlid van het Epic Rock Choir en werd gevraagd voor understudy van James Labrie. Ik heb toen samen met een fantastische groep mensen de rockopera een jaar lang ingestudeerd in een autoshowroom in Dordrecht en in de week voorafgaande aan de shows intensief met James en de andere castleden mogen repeteren. Ik kan dat echt wel een hoogtepunt in mijn ‘carrière’ noemen. Ik heb erg veel aan Ayreon en Arjen Lucassen te danken en aan hele mooie projecten mee mogen doen.
Toekomstige plannen
Staat er nog iets op je bucketlist, als je die hebt?
Ik zeg al vele jaren tegen mijn vrouw: “Als nu en hier mijn muzikale carrière ophoudt, dan is het al geslaagd.” In de jaren is er steeds iets bij gekomen, steeds iets leukers. Dus ik heb eigenlijk niet echt meer iets wat ik nog op een bucketlist heb staan. Ik zou nog wel graag een tijdje door willen eigenlijk, maar ik hoef niet per se zo heel veel projectmatige dingen tegelijk te doen. Ik vind het leuk om met Into The Open nog een tweede album te maken en ook met Mark Bogert blijf ik nog lang samenwerken als het aan mij ligt. Ik kijk wel wat er op mijn pad komt.
Maar eerst is er je show op zondag 22 september 2024.
De “25th Anniversary Show”, tja, het klinkt voor mij nog steeds wat vreemd, maar ik moest er wel een naam aan verbinden, natuurlijk. Het wordt een heel toffe show. Het wordt een hele middag vol met muziek waar ik iets speciaals mee heb en met gasten waar ik iets speciaals mee heb. De mensen die een rode draad vormen door 25 jaar carrière, me realiserend dat ik niet iedereen met wie ik heb samengewerkt heb op het podium kon uitnodigen. De bandleden van Totolicious komen een nummer meespelen en Thomas Beekwilder en Leon de Bree zullen blijven staan om ook nummers van mijn solo-ep mee te spelen. Verder zullen Yvette Keyzers, Edwin Balogh en Edward Reekers erbij zijn. Natuurlijk kan dit alles niet zonder een fantastische band bestaande uit: Nadine Pruim, Frank Strokap, Sander Heerings, Mark Bogert en Pieter van Hoorn. Tot slot, en dat wil ik speciaal noemen, kan een middag uiteraard niet doorgaan zonder de hulp van een aantal mensen waar ik al vele jaren heel fijn mee samenwerk: Frank Dekker, Aaron Kroos, Michel Blanken, Ron Ouwehand, Jan Dekker en Arie Groen! We gaan er de 22e september een superleuke middag van maken!
Hourglass keert terug met nieuw album
Vijftien jaar na het laatste album “Oblivious To The Obvious” komt de Amerikaanse progmetalband Hourglass met een nieuw album: “Voids And Visions”. De uit Utah afkomstige groep is in 1999 opgericht door gitarist Brick Williams. Nadat drummer John Dunston zich in 2001 aansloot, werd met enkele andere bandleden in 2002 het debuutalbum “The Journey Into” uitgebracht, gevolgd door “Subconscious” in 2004. In 2009 was het dubbelalbum “Oblivious To The Obvious” het voorlopig laatste teken van leven. De eerste tekenen van een nieuw leven werden hoorbaar in 2022 toen het epische nummer Void Within werd uitgebracht.
De muzikale koers, melodieuze progmetal, wordt bepaald door de oerleden Brick Williams en John Dunston. Op ieder album maakt een andere zanger de opwachting. Respectievelijk Chad Neth, Cody Walker en Michael Turner namen de microfoon ter hand. Op het nieuwe album, dat op 28 juni 2024 verschijnt, zien en horen we zanger Yahosh Bommer. Na een lange afwezigheid maakt ook Eric Robertson weer deel uit van de bezetting. De nieuwe basgitarist Brian Hancock completeert het vijftal.
Tracklist
A Fate Sealed (Pt’s 1&2) (25:03)
The Hour Grows Late (14:10)
Vision Of The Blind (12:53)
Void Within (24:57)
Website: www.hourglassband.com
Nieuw album van Kingcrow
Na een afwezigheid van zes jaar verschijnt op 23 augustus 2024 een nieuw album van de Italiaanse progmetalband Kingcrow, getiteld “Hopium”. Kingcrow werd opgericht in Rome door de broers Diego (gitaar) en Manuel Thundra Cafolla (drums) onder de naam “Earth Shaker”. Geïnspireerd door het gedicht Raven van Edgar Allan Poe werd de naam van de band al snel veranderd in Kingcrow en werden de albums “Something Unknown” (2001), “Insider” (2001) en “Timetropia” (2006) uitgebracht.
Het album “Phlegethon” uit 2010 wordt algemeen beschouwd als de doorbraak van Kingcrow, gezien de positieve internationale waardering van het album. Toen het succes was uitgewerkt, volgde in 2013 het album “In Crescendo”. Kingcrow toerde vervolgens samen met Pain of Salvation, waarna in 2015 het album “Eidos” werd uitgebracht. Het laatste wapenfeit dateert van 2018 en heet “The Persistence”.
Het nieuwe album “Hopium” is volgens de band een nieuwe stap voorwaarts, waarin men grenzen verlegt door het integreren van talloze invloeden en een persoonlijk geluid.
Nummers
Kintsugi (3:53)
Glitch (3:56)
Parallel Lines (6:46)
New Moon Harvest (3:30)
Losing Game (5:28)
White Rabbit’s Hole (6:55)
Night Drive (5:48)
Vicious Circle (4:21)
Hopium (8:24)
Come Through (Bonus Track) (4:21)
Line-up
Diego Cafolla: gitaar, toetsen, achtergrondzang
Manuel Thundra Cafolla: drums, percussie
Diego Marchesi: zang
Ivan Nastasi: gitaar, achtergrondzang
Riccardo Nifosì: basgitaar, achtergrondzang
Focus 12 is aanstaande
Zes jaar na “Focus 11” kondigt Focus aan dat er in de vroege zomer van 2024 een opvolger verschijnt.
Voor Thijs van Leer (75 jaar) en Pierre van der Linden (78 jaar) is leeftijd niets meer dan een getal. Beiden blijven met passie bijdragen aan Focus. Van Leer, die het grootste deel van het nieuwe album heeft geschreven, staat elke dag om half vijf op om aan zijn composities te werken. En Van der Linden, drummer van het tweede uur, drumt nog als vanouds, al past vanjongs hier wellicht beter. Naast deze oudgedienden zien we net als op “Focus 11” Udo Pannekeet op basgitaar en Menno Gootjes op gitaar. Het duo produceerde het album en de laatste draagt hieraan met twee nummers bij.
Van Leer: “Hoe mooi het leven kan zijn als een band zo gemakkelijk en zo samen speelt. Bedankt Pierre, Udo en Menno voor zoveel muzikale passie! Na al die jaren is Focus in het hier en nu: de triomf van het overleven!”
In juli volgt een live-tour door de Verenigde Staten en Canada als een van de voorprogramma’s als onderdeel van de ‘Heat Of The Moment Tour’ van Asia.
Nummers
Fjord Focus
Focus 13
Béla
Meta Indefinita
All Aboard
Born To Be You
Nura
Bowie
Positano
Gaia
Bezetting
Menno Gootjes: gitaar
Thijs van Leer: fluit, toetsen, zang
Pierre van der Linden: drums
Udo Pannekeet: basgitaar
Even voorstellen: Parallels (uit Stockholm, Zweden)
Niet iedereen zal jullie kennen. Kun je iets over de band vertellen?
We vormden de band in 2023 terwijl we in de laatste opnamefase van “Exodus” zaten, tot dan toe was het meer een losse samenwerking. Ik (Torbjörn Carlsson, HR) schreef de nummers en daarna legden Anders Börjesson en Ulrik Arfuren hun benadering van de gitaar- en zangpartijen vast. Anders en ik hebben door de jaren heen in veel verschillende situaties samengewerkt, dus hij was een logische keuze. Ulrik was iemand die ik kende; we hadden nog nooit samen iets muzikaals gedaan, maar ik wilde echt zijn kenmerkende stem voor deze muziek.
Jullie hebben onlangs het album “Exodus” uitgebracht. Kunnen jullie er meer over vertellen?
Het begon allemaal in 2018, toen ik een aantal nummers had en ze in een bepaalde context wilde plaatsen. Het idee ontstond om een verhaal te schrijven over een jong stel dat plotseling verwikkeld raakte in de verschrikkingen van de oorlog. Destijds hadden we Syrië, toen kwam Oekraïne, en meest recentelijk Gaza. Het is veel gemakkelijker om liedjes te schrijven en sfeer te creëren als je een specifieke locatie en situatie in gedachten hebt.
Waar halen jullie de inspiratie vandaan en waar luisteren jullie zelf naar?
Uiteraard kan ik hier alleen voor mezelf spreken, Anders en Ulrik hebben hun eigen, enigszins verschillende smaak, maar we delen dezelfde grote helden in de progwereld. Persoonlijk vind ik het inspirerend om over andere muzikanten te lezen of naar muziek te luisteren die ik leuk vind in allerlei genres. Ik ben opgegroeid met het luisteren naar Elvis in de jaren zeventig, daarna bracht mijn grote broer platen mee naar huis van Slade, Nazareth, Thin Lizzy, Kiss enzovoort. Daarna kwamen Zappa, Sparks, Genesis, Marillion, Saga en Yes, waarna ik een grote fan werd van Rick Wakeman. Er was ook een periode waarin ik mij verdiepte in Dylan, Simon & Garfunkel en andere singer-songwriters. The Beatles zijn er altijd geweest en het is songwriting in welk genre dan ook dat mij inspireert. Een van de Americana-artiesten waar ik echt van geniet is Blitzen Trapper, en in het progrock genre zijn er Barock Project, Steven Wilson, Haken en natuurlijk de verschillende projecten van Neal Morse, en laten we onze Zweedse held Roine Stolt niet vergeten!
Wat zijn jullie toekomstplannen?
We moeten een goede band bij elkaar krijgen! We hebben nog geen vaste drummer en bassist. Ulrik speelt bas op een aantal nummers op het album, maar hij wil zich vooral concentreren op de zang. We hebben enkele verzoeken om live te spelen en misschien kunnen we na de zomer wat shows doen. We zijn ook van plan om in april een single uit te brengen. Dit nummer zal een beetje verschillen van wat we kennen van “Exodus”, we wilden een meer directe rockbenadering van ons repertoire uitbrengen, maar het is nog steeds prog. Wij hopen dat je het leuk vindt!
Wil je nog iets zeggen tegen de lezers van Progwereld?
Progmuziek is de beste mix van alle genres, je kunt alles mixen, van klassieke stukken via jazz/fusion tot meer metalgeoriënteerde dingen. Het is de vrijheid om de muziek te creëren, schrijven en spelen die deze inspirerend maakt. Maar zonder jullie luisteraars en fans zouden we niet bestaan. We hopen dat je met veel plezier naar Parallels luistert en een dikke pluim voor Progwereld voor het brandend houden van de fakkel.
ProgFrog stopt
Ons bereikte het bericht dat ProgFrog in Nieuwerkerk aan den IJssel na 14 jaar, eind 2024 ophoudt te bestaan. ProgFrog is een initiatief van twee oud bestuursleden van jeugdsoos Taverna, dat later opging in de Stichting Open Jeugdwerk Nieuwerkerk a/d IJssel en vervolgens Jeugdwerk Zuidplas, Welzijn Zuidplas en nu Stichting ZO. Thuisbasis is gebouw ’t Blok aan de IJsermanweg.
ProgFrog organiseert sinds september 2010 maandelijks op een zondagmiddag een concert van een of twee progressieve rockbands. Dat doen zij op non-profit basis. Men ontvangt geen subsidie, maar heeft wel diverse sponsors (eigenlijk een groepje vrienden en kennissen die de progrock een warm hart toedragen). De entreegelden (gemiddeld € 15,00 per persoon) gaan volledig naar de optredende band(s) als onkostenvergoeding.
Zondagmiddagen in ‘t Blok stonden jarenlang garant voor gezellige bijeenkomsten van liefhebbers van progrock (en een biertje). Het ontbreken van opvolging en voldoende medewerking van de stichting (gemeente Zuidplas) heeft de huidige organisatie doen besluiten er eind 2024 een punt achter te zetten.
De resterende concerten zijn (alle op zondagmiddag):
12 mei: Overhead (Finland)
22 september: Red Sand (Canada)
20 oktober: Anubis (Australië)
10 november: Also Eden (Engeland)
1 december: Rebels 69 & Plackband
Progwereld bedankt het team van ProgFrog voor al die mooie jaren.
https://www.progfrog.nl/
Het 14e album van Inner Prospekt
Bezige baasjes in de prog. De meesten kennen we, een enkeling niet. Zelfs niet bij Progwereld. Alessandro di Benedetti is een van die onbekenden met een enorme staat van dienst.
Naast diverse soloalbums bracht de Italiaanse toetsenist vier albums uit onder de naam Mad Crayon en deed hij mee aan diverse Samurai Of Prog-albums. Maar zijn stiefkindje is Inner Prospekt. In hoog tempo bracht hij onder deze naam vanaf 2014 dertien albums uit, soms meerdere in een jaar. Het nieuwste album “Unusual Movements” is nummer veertien.
Nummers:
The Bridge (3:17)
Mantra (15:05)
Winter Day (4:53)
Neverland (11:52)
Just Five Minutes (7:22)
Around The Corner (11:19)
The Question (6:17)
Bezetting:
Alessandro Di Benedetti: toetsen, programmering, zang, drums
Met medewerking van:
Marco Bernard: basgitaar
Carmine Capasso: gitaar
Giuseppe Militello: saxofoon
Rafael Pacha: gitaar
Federico Tetti: gitaar
Daniele Vitalone: basgitaar
Discografie:
Unusual Movements (2024)
Canvas Three (2023)
Canvas Two (2021)
Canvas One Instrumentals (2020)
Canvas One (2020)
Seven Ways To Lose Yourself (2018)
Man In Blake (2016)
Ocean Suite (2016)
Deep Ghosts (2016)
The Gene Machine (2015)
The Musing (2014)
Blue Days (2014)
Dreaming Tone Banks (2014)
Bandcamp website: https://innerprospekt.bandcamp.com/
