Hoeveel ellende heb je nodig om een album te schrijven? Hoe diep moet je gaan om licht aan het einde van de tunnel te zien?
Anneke van Giersbergen ging de afgelopen jaren door een dal in haar carrière en in haar leven. Niet alleen de Corona crisis, maar vooral het financiële verlies rondom haar band Vuur en de verslechterde relatie in haar huwelijk, trokken een zware wissel op haar. “Ik realiseerde me dat ik moest gaan schrijven over het op orde brengen van mijn leven”. Met alleen een akoestische gitaar heeft ze zich teruggetrokken in een B&B om liedjes te maken over het leven. Dit album is hiervan het resultaat.
Het openingsnummer Agape bezingt meteen het diepste gevoel van dit album en bevat ook de titel van dit album. Op het moment dat je alles dreigt te verliezen, weet je wat het belangrijkste is; in de donkerste dagen van je leven kun je tot de helderste inzichten komen. Tegelijkertijd is het een liefdeslied dat de onvoorwaardelijke liefde beschrijft. Niet alleen tekstueel maar ook muzikaal legt van Giersbergen haar ziel bloot. Haar betoverend stemgeluid voert je mee in haar pijn, verdriet, vreugde en liefde. Met alleen haar stem en gitaar weet ze je in vervoering te brengen.
Van Giersbergen is een veelzijdige artieste die meerdere kanten heeft. Met The Gathering, haar eigen projecten The Gentle Storm en Vuur, maar ook bij haar gastbijdragen aan Ayreon en The Devin Townsend Project heeft ze een krachtige metal uitstraling. In haar soloalbums en als Agua De Annique maakt ze veel rustigere muziek als singer-songwriter. Casper Middelkamp schreef in zijn recensie over “Air” al dat ze een luchtige collectie muziek brengt, dat niks meer te maken heeft met metal. Maar ook dat de muziek prachtige arrangementen meekrijgt, waardoor ze eenzelfde hypnotiserende werking hebben als haar oudere werk met The Gathering.
Voor dit album geldt hetzelfde. Het progmetal geluid van Vuur en The Gentle Storm heeft plaats gemaakt voor rustigere, emotionele nummers, uitgevoerd op haar akoestische gitaar, aangevuld met subtiel slagwerk, panoramische strijkpartijen, goed gearrangeerde blaasinstrumenten en percussie.
Met een minimalistisch gebruik van instrumenten weet Van Giersbergen toch afwisseling in haar nummers te creëren. Hurricane opent met een opzwepende percussiesound, en het nummer ademt oosterse sferen en wordt fraai afgesloten met een trompetsolo. My Promise heeft weer een rustiger tempo en kent een Spaans-Arabisch sfeertje. Zo heeft elk nummer een eigen karakter en wordt voor elke stemming een sfeer opgebouwd. Soms meer krachtig en onstuimig, maar ook lieflijk en soms bijna zoetsappig als in de afsluiter Love You Like I Love You.
Gelukkig is alles goed gekomen in de relatie van Anneke van Giersbergen en haar man. Laten we daarnaast ook hopen dat dit album weer een boost geeft aan haar carrière, zodat we nog lang kunnen genieten van haar zangkwaliteiten. Voor nu hebben we met “The Darkest Skies Are The Brightest” een uiterst gevoelig album gekregen dat licht brengt in de donkerste dagen van je leven.