EmpyriumAlbum

Sommige albums maken vanaf de eerste minuut een geweldige indruk. Dat ligt vaak aan de omstandigheden, een speciale plek waar je voor het eerst de bewuste cd beluistert of een bepaald jaargetijde. Elke keer als ik deze plaat opzet word ik overweldigd door een melancholisch gevoel. Of ik nu met mijn laarzen in de sneeuw sta of met mijn hoofd in de zon op een stretcher lig, telkens weer raak ik emotioneel door akoestische klanken van Where At Night The Wood Grouse Plays.

De eerste kennismaking met Empyrium ontstaat in 2016 bij de ontdekking van “The Turn Of The Tides”. Tot aan dat moment had ik wel eens van Empyrium gehoord, maar omdat het normaal gezien niet snel binnen de kaders van progressieve rock past nam ik niet de moeite de band te ontdekken. U raadt het al, ik werd al snel gegrepen door “The Turn Of The Tides”. Het belandt in de top tien van dat jaar en vandaar uit verken ik de werken van het Duitse duo Schwadorf en Helm.

Eén van de eerste albums die ik na “The Turn Of The Tides” verken is dit “Where At Night The Wood Grouse Plays”. Ik verwachte voorafgaand mijn eerste luisterbeurt een verdeling tussen akoestische en elektrische muziek zoals de composities op “The Turn Of The Tides” ook klinken, maar vanaf de eerste minuut blijft het op dit album bij een folkloristische aanpak waarin de akoestische gitaar en dwarsfluit de lakens uitdelen. Maar hoe ‘uitgekleed’ de songs in iemands optiek klinken, de emotie spat van de muziek af! Overboord gegooid zijn de black metal invloeden van de vorige twee albums, hoewel de muziek je gevoelsmatig nog steeds naar die stroming toetrekt. Dat komt vaak door de fluisterende vocalen van Markus Stock aka: ‘Schwadorf’.

Op “Where at Night The Wood Grouse Plays” gaat Schwadorf min of meer solo. Voormalig partner Andreas Bach is na het voorgaande album afgehaakt en Stock is verantwoordelijk voor alle instrumenten, hetgeen op dit album is reduceert tot akoestische gitaren. De dwarsfluit wordt traditiegetrouw gehanteerd door Nadine Mölter, vriendin (en later echtgenote) van Stock. Thomas Helm is voor het eerst te horen op een Empyrium cd en met hem ontwikkelt de band zich verder. De cd is opgenomen in Stock’s eigen studio Klangschmiede Studio E die in een jaar daarvoor in 1998 is opgestart. Vanaf dat moment worden alle Empyrium albums in die studio opgenomen. De geluidstempel is door Schwadorf zelf ontworpen en ontwikkeld, in decennia daarna zal hij daar legendarische albums produceren van onder andere bands als Eluveitie, Alcest, The Vision Black, Midnattsol en Winterfylleth.

In de laatste jaren van de nineties luisterden Stock en Helm veel naar Dead Can Dance, wat absoluut van invloed is geweest op dit album. Dat zit hem voornamelijk in de aanpak van de composities. Een vergelijking maken met de muziek is moelijker, omdat Dead Can Dance in mijn optiek een gevarieerder pallet voorschotelt aan de luisteraar. Maar het mystieke aspect speelt in beide bands onherroepelijk een rol en wordt ook door Empyrium tot ware kunst verheven. Een andere band die als referentiekader kan dienen is Tenhi, de liefhebbers onder ons zullen concluderen dat die twee bands zich lineair hebben ontwikkeld.

Zoals al aangegeven, de muziek op deze cd is back to basic met de akoestische, Spaanse gitaar, aangevuld met dwarsfluit en een variatie aan vocalen. Fluisteringen, gesproken teksten, plechtige, bijna religieuze verzen, koortjes, soms zelfs verenigd in een track, zoals in The Shepherd And The Maiden Ghost. Het klinkt allemaal zoals het bedoeld is door Markus Stock, als een sprookje.

Ik vermoed dat ik één van de weinigen ben die deze muziek kan identificeren met de lente en zon. Natuurlijk is deze muziek geschreven voor koude, winterse nachten waar je voor de knisperende open haard kan zitten en je heerlijk kan onderdompelen in de akoestische klanken van Empyrium. Daar is deze muziek ultiem voor bedoeld. Maar je kan mij deze cd in werkelijk alle omstandigheden voorschotelen. En kan ook jij geen genoeg krijgen van dit soort muziek, probeer dan vooral Nucleus Torn eens.

.