EmpyriumAlbum

“A Wintersunset…” is in de geschiedenis van Empyrium een belangrijk album voor de band maar ook voor het Duitse label Prophecy Productions. Onder de naam Prophecy startte de Duitser Martin Koller in 1993 een postorderbedrijf op. De opstart verliep voortvarend en in 1996 bracht hij als platenbaas zijn eerste cd uit onder de naam Prophecy Productions. Die bewuste plaat was dus het debuutalbum van Empyrium. Hoewel hij in eerste instantie niet van plan was verder te groeien in de muziekbranche, inspireerde het succes van “A Wintersunset…” hem verder te gaan met het label.

In eerste instantie groeide het label niet volumineus, maar al snel werd duidelijk dat veel artiesten zich snel thuis voelden onder de hoede van Koller en Prophecy Productions. Koller zocht specifieke bands bij het label met het achterliggende idee dat het atmosferische metal muziek moet zijn die buiten de gebaande paden treedt. Daarnaast is het label gebaseerd op drie pijlers: constantheid (langdurige samenwerkingen met artiesten, nauwe relaties met klanten en fans), kwaliteit (weelderige edities met speciale productie, lay-out en ontwerp) en gemeenschap (meerdere samenwerkingen tussen Prophecy-artiesten en intieme relatie met de fans van die bands).

Empyrium is voor het label dus heel belangrijk en tot op heden ten dage is de band nog steeds verbonden aan de maatschappij die uitgegroeid is tot een grote multinational die in het jaar 2021 zijn vijfentwintig jarige jubileum viert. Het kon dus ook niet anders dat Empyrium in dat jubileumjaar een nieuw album uitbrengt, de recensie van “Über Den Sternen” kunt u elders op deze site vinden.

Het gaat in deze recensie natuurlijk over de band Empyrium, die in 1994 een definitieve vorm kreeg middels de demotape “…Der Wie Ein Blitz Vom Himmel Fiel…”. Die officiële eerste cassettes van die demo gaan inmiddels voor astronomische bedragen de toonbank over. De band bestaat dan uit Markus Stock (aka Schwadorf) en Andreas Bach. In die twee jaar daarna werd voorspoedig gewerkt aan de eerste langspeler, “A Wintersunset…” De achterliggende inspiratie die Empyrium de luisteraar wil meegeven is die van natuur, atmosfeer en romantiek. De band heeft de intentie dat de luisteraar zijn eigen beelden vormt bij de muziek en hetzelfde gevoel krijgt als de makers, namelijk de liefde voor de mystieke natuur. Beschouwend zou je denken dat het zoetsappige muziekis, niets is minder waar; de muzikale basis ligt nog stevig in een black/doom metal fundering.

Vooral in de beginjaren van de band wordt er dominant gebruik gemaakt van toetsen en dan hebben we het over karakteristieke synthesizerklanken. Dat neemt met zich mee dat het een karakteristieke galm is waar je van moet houden. De vergelijking qua muziek is niet geheel sluitend, maar denk daarbij aan de productie van het album “Moonshine’ van Collage. Een continu aanwezige dominerende sound die je dus wel moet liggen. Evenals de toetsen staan ook de elektrische gitaren centraal in de muziek, waar tijdens de opvolgende albums vaak wordt afgewisseld met akoestische gitaren.

In beginsel bedient de band zich van Engelse songteksten, maar dat verandert in de loop der jaren naar een mix van Engels en de moedertaal Duits. Hier op dit album vind je dus uitsluitend Engelse tekst die in zowel cleane alsmede grunts en fluisterende zang worden gebracht.

Pronkstuk op het album is het twaalf minuten klokkende Ordain’d to Thee. Dit komt qua stijl het dichtst in de buurt van de muziek wat de mainstream progrocker zal waarderen en dan zeker het begin van de track. Dominerende melodieuze gitaren en toetsen, alleen de zang krijgt snel een black metal karakter. De eerste folkloristische invloeden van de band komen hier naar boven, even de muzikale tragische stijl die de band later in zijn carrière tot kunst zal verheffen. De door Schwadorf gebroken teksten halverwege zijn indrukwekkend. Een mooi detail is de dwarsfluit van de enige gastmuzikant die dit album kent; Nadine Mölter. Zij figureert ook in het prachtige outro van dit album A Gentle Grieving Farewell Kiss. Afsluitend is het duidelijk: de laatste twee songs zijn kenmerkend voor de weg die Empyrium gaat bewandelen.

Als je achteraf de discografie van Empyrium gaat beschouwen klinkt dit debuutalbum het meest optimistisch, dat staat als een paal boven water. De melodieën zijn vlot en uitbundig. Melancholie en droefenis zijn op dit album nog niet tot een kunst verheven en ook de folkloristische kenmerken hebben nog niet de overhand gekregen.