Met “Live ID.” brengt de Poolse band Riverside zijn vierde livealbum uit. Het mag duidelijk zijn dat de laatste cd “ID Entity” centraal staat op de twee schijven, die samen dik 110 minuten muziek bevatten. Er is echter genoeg ruimte om ook een set oudere publiekslievelingen vast te leggen. Dat gebeurde op 1 juni 2024 in de sportarena COS Torwar in Warschau.
Riverside is natuurlijk bij uitstek een liveband en het enthousiasme van het kwartet spat dan ook van die schijfjes af. Je moet er eigenlijk zelf bij zijn om hun intense muziek goed te kunnen voelen, maar we roeien met de riemen die we hebben. Het klinkt allemaal prima, de afstelling van het geluid is goed, alle instrumenten komen helder door. Voor zover het nog niet duidelijk was: Marius Duda is de onbetwiste bandleider. Hij houdt de praatjes, laat zijn basgitaar prominent klinken, hij zingt uiteraard (prima), zweept de band op en maant het publiek regelmatig tot meezingen.
Het zijn na “Wasteland Tour 20180-2020” de tweede liveopnamen met de nieuwe gitaris Maciej Meller, die de in 2016 overleden Piotr Grudzinski vervangt. Hij kwijt zich prima van zijn taak, al bekruipt mij steeds het gevoel dat de band diens verscheiden nog altijd aan het verwerken is.
Fraai toetsenspel is te horen op het lange intro van #Addicted van “Love, Fear & The Time Machine”, waarna de band stevig invalt. Duda laat het publiek direct meebrullen. De stemming zit er direct uitstekend in. 02 Panic Room (“Rapid Eye Movement”) spelen ze altijd, dus ook nu. De onbestemde dreiging die ik altijd in de muziek van Riverside ervaar, bekruipt me direct al. Duda bast het eerste blokje “ID Entity” tot leven. Collega Erik Groeneweg was behoorlijk te spreken over deze cd, en ik begrijp wel waarom. Ze klinken prima, Landmine Blast met fijne melodieën, solo’s en intermezzo’s, en Big Tech Brother. Dat laatste heeft meer complexe hardrockelement in zich, naast juist ook heel ingetogen stukken.
We horen even Uriah Heep-toetsen op Lost (“LF&TTM”), dat toch doordrenkt is met klavierwerk en een heel herkenbare zanglijn kent. Dit is de zeer toegankelijke Riverside. Met Left Out gaan we wat verder terug in de tijd, “Anno Domini High Definition” dateert uit 2008. Betrekkelijk rustig en mooi uitgesponnen voltrekt dit fraai opgebouwde nummer zich, met veel door het publiek meegezongen hohoho’s en orgelwerk.
“ID Entity” domineert de tweede cd met veertig minuten muziek. Post-Truth is weer stevig, met een mooi subtiel slot. Om met Erik te spreken: op The Place Were I Belong wordt een kwartier lang nat en droog geschuurd. Meller kan zich uitleven. Egoist Hedonist heeft een hoger symfonisch gehalte, met ook straffe ritmes. Friend or Foe? van hun laatste cd is super toegankelijk, met een hoog A-Ha-gehalte.
Self-Aware is de eerste toegift, de hardrockklanken zijn niet van de lucht. In de finale zoekt het gezelschap juist een beetje de verstilling op. De ballad Conceiving You van “Second Life Syndrome” uit 2005 krijgt een hele fraaie, super lange uitvoering.
Zelf ben ik altijd teleurgesteld als Riverside mijn persoonlijke favoriet The Curtain Falls van hun debuut “Out Of Myself” niet speelt. De wel gespeelde nummers maken wel veel goed. Met “Live ID.” voegen de Polen weer een prima werkstuk aan hun catalogus toe.