Gabriel, Peter

Plays Live

Info
Uitgekomen in:
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Charisma Records
Website: https://petergabriel.com/
Tracklist
CD 1
The Rhythm Of The Heat  (6:26)
I Have The Touch  (5:18)
Not One Of Us  (5:29)
Family Snapshot  (4:44)
D.I.Y.  (4:20)
The Family And The Fishing Net  (7:22)
Intruder  (5:03)
I Go Swimming  (4:44)

CD 2
San Jacinto  (8:28)
Solsbury Hill  (4:40)
No Self Control  (5:02)
I Don't Remember  (4:20)
Shock The Monkey  (7:40)
Humdrum  (4:03)
On The Air  (5:20)
Biko  (6:50)
Peter Gabriel: zang, piano, synthesizers
Jerry Marotta: drums, percussie, achtergrondzang
Tony Levin: bas gitaar, Chapman stick, achtergrondzang
David Rhodes: gitaar, achtergrondzang
Larry Fast: synthesizers, piano, toetsen
Flotsam And Jetsam (2019)
Rated PG (2019)
Growing Up Live (2019)The Veil (2016)
I’m Amazing (2016)
Back To Front – Live In London (2014)
Courage (2013)
And I’ll Scratch Yours (2013)
Live In Athens 1987 (2013)
Secret World Live (2012)
Live Blood (2012)
New Blood Live In London (2011)
New Blood (2011)
Scratch My Back (2010)
Still Growing Up, Live & Unwrapped (2005)
Play The Videos (2004)
Hit (2003)
Up (2002)
Long Walk Home (2002)
Ovo The Millenium Show (2000)
Ovo (2000)
Secret World Live (1994)
Growing Up Live (1992)
Us (1992)
Shaking The Tree (1990)
Passion (1989)
So (1986)
Birdy (1985)
Plays Live (1983)
Peter Gabriel IV (1982)
Peter Gabriel III (1980)
Peter Gabriel II (1978)
Peter Gabriel (1977)

Ooit schreef ik een anekdotisch artikel voor Progwereld over tien legendarische live-albums. Op de een of andere manier was “Plays Live” van Peter Gabriel niet in dat lijstje opgenomen en dat is eigenlijk raar. De dubbelaar “Plays Live” met z’n markante hoes, waarop een close up is te zien van Gabriel als monkey geschminkte gezicht, is zo legendarisch als het maar zijn kan. Gabriel en z’n albums waren in de jaren ‘80 op zijn zachtst gezegd nogal trending topics in mijn omgeving. Het was dan ook een gemiste kans dat ik in mijn artikel voorbij ging aan het album. Met het schrijven van deze recensie neem ik als het ware revanche op mezelf.

Eerst even wat feitjes. “Plays Live” telt zestien nummers die opgenomen zijn gedurende een tour door de Verenigde Staten en Canada in 1982. De selectie die op het album terecht is gekomen komt van vier locaties in het mid-westen van Amerika. De eerste twaalf nummers zijn opgenomen tijdens drie verschillende concerten in de staat Illinois, terwijl voor de laatste vier nummers Kansas City de plaats van handeling was. Het album ziet op 6 juni 1983 als dubbel-lp het levenslicht en oh wat zijn lp-hoezen toch imposant. In 1985 verschijnt een afgeslankte versie onder de naam “Plays Live Highlights” met hierop slechts twaalf nummers die in sommige gevallen nog ingekort zijn ook. In 1987 komt dan eindelijk het volledige album op dubbel-cd uit waarna het nog tot 2019 duurt voordat het beschikbaar komt als digitale stream op diverse platforms.

In de liner notes staat het volgende te lezen:
“Some additional recording took place not a thousand miles away from the home of the artist. The generic term of this process is ‘cheating’. Care has been taken to keep the essence of the gigs intact, including ‘human imperfection’.”

Mij maakt ‘t allemaal niet uit. Ik geloof heilig in de integriteit van de band. Wat een spontaan en hartstochtelijke muziek brengen de heren en wat zijn ze kundig. Hoor hoe drummer Jerry Marotta zich manifesteert en hoor hoe hij de samenwerking aangaat met de onnavolgbare Tony Levin op basgitaar en Chapmanstick. Hoor hoe gitarist David Rhodes en toetsenist Larry Fast de muziek op geheel eigen wijze invullen en ga vooral niet voorbij aan die geweldige stem van Gabriel zelf. Regelmatig gebruik ik in mijn recensies het woord bronstig om de zang mee aan te duiden, maar Gabriel verheft het woord tot de vierde macht. Soms lijkt het wel of er meerdere stembanden in z’n keel zitten. Nee, ik heb het niet over samenzang of iets dergelijks. Gewoon over zijn machtige stem.

Het album komt op een mooi punt in z’n carrière. Hij heeft op dat moment vier soloalbums om uit te putten en dat doet hij dan ook rijkelijk. Slechts één nummer is een vreemde eend in de bijt. Het gaat om het David Bowie-achtige I Go Swimming, een nummer dat oorspronkelijk bedoeld was voor z’n derde album. Het is een pakkend uptempo nummer, naar mijn idee echt alleen iets voor op het podium.

De muziek van Gabriel verdient het om live uitgebracht te worden en realiseer je goed dat dat op “Plays Live” voor het eerst gebeurt. Vanaf de zinderende openingstrack The Rythm Of The Heat met z’n hoekige tomritme en z’n daverende ontknoping tot en met het indrukwekkende sluitstuk Biko is het een bolwerk van intensiteit en energie die je hoort. Uiteraard is alles goed gedoseerd, is er een prettige variatie. Zo komt het gedragen San Jacinto voorbij en keer op keer word ik gevloerd door de krachtige gitaarakkoorden en Gabriel die de wereld aan gort dreigt te zingen. Ook zijn er enkele vlotte nummers als On The Air en D.I.Y. Met daar tegenover een paar rustige nummers als Humdrum en Family Snapshot, het merendeel is echter ingeruimd voor de reguliere Gabriel songs. Ik heb het dan over tracks als I Have The Touch, Not One Of Us, No Self Control, I Don’t Remember en Shock The Monkey. Ook de hit Solsbury Hill is van de partij en geloof me, dat was anno 1983 nog lang niet zo’n oorwurm als nu. Ik vond het altijd wel een leuk nummer.

“Plays Live” was indertijd m’n meest gedraaide lp. Exact weet ik dat natuurlijk niet, maar m’n gevoel zegt mij dat het zo is. Ik draai het prachtalbum eigenlijk amper nog. Dat kan ook niet. Hij hangt keurig in een lijstje aan de muur. Uit respect.




Send this to a friend