Dream TheaterAlbum

De periode tussen het debuutalbum “When Dream And Day Unite” uit 1989 en het tweede album “Images And Words” uit 1992 is waarschijnlijk de meest lastige periode uit de geschiedenis van Dream Theater. Het debuutalbum is minder goed ontvangen dan gehoopt en al na vier optredens na de release van dit album werd zanger Charlie Dominici ontslagen. De zoektocht naar een nieuwe zanger moest toen worden opgezet.

Voorafgaand aan de zangaudities is een groot gedeelte van de muziek al geschreven. De instrumentale versies hiervan vinden we als eerste onderdeel op dit dubbelalbum. Vervolgens wordt het resultaat van een deel van de zoektocht naar een geschikte zanger weergegeven. Zangers John Hendricks, Steve (Michael) Stone en Chris Cintron horen we achtereenvolgens op het tweede onderdeel van de eerste cd. Luisterend naar deze zangers is duidelijk waar de band naar op zoek was in een zanger. Iemand die een hoger stembereik heeft en lange grote uithalen kan maken. En dan maken deze demo opnamen wel duidelijk dat de beste zanger de baan gekregen heeft. Het nummer A Change Of Seasons – dat oorspronkelijk ook bedoeld was voor het album “Images And Words” – krijgt door de zang van Cintron toch een heel ander gevoel. Eén van mijn favoriete nummers wordt hier vakkundig de grond in gezongen.

De tweede cd bevat demo-opnames van alle nummers die voor hun tweede album zijn opgenomen, inclusief de nummers To Live Forever en Oliver’s Twist. Het nummer To Live Forever heeft het officiële album nooit gehaald, maar de meeste liefhebbers zullen dit nummer wel kennen omdat het vaak genoeg live ten gehore is gebracht. Het nummer is echter slechts eenmaal officieel uitgebracht op het verzamelalbum “Greatest Hit”. Het nummer Oliver’s Twist is een instrumentaal nummer dat in verkorte versie (en met tekst) als Pull Me Under op het album is geplaatst. Het resterende instrumentele deel van dit nummer is later als Erotomania op het album “Awake” terecht gekomen. Het abrupte eind van dit nummer (en daarmee het album) geeft ook duidelijk aan dat dit nummer nog verder moest ontwikkelen. Ik had het zeker interessant gevonden om dit in zijn volledige instrumentale versie ooit te horen.

Deze demoversies zijn een mooi archief van de turbulente beginperiode van Dream Theater. Deze opnamen die door Mike Portnoy zijn opgeslagen bij zijn Ytse Jam Records label, zijn nooit bedoeld als officiële releases. De kwaliteit van de opnamen is dan ook niet best, eigenlijk net zo als bij alle demo-uitgaven uit deze archiefreeks, niet verder opgepoetst, gemixed of geremasterd. Je krijgt de ruwe versie, leuk om een keer naar te luisteren en het ontstaan van nummers en het album te begrijpen.