Dream TheaterAlbum

1996 (en 1997) is misschien wel de moeilijkste periode uit de geschiedenis van Dream Theater. Na het uitbrengen van “A Change Of Seasons” op EP is de band de studio ingegaan om hun vierde album op te nemen. De band heeft voldoende nummers geschreven voor een dubbelalbum, maar het platenlabel stond dit niet toe. Onder andere de opvolger van Metropolis Part 1 van hun album “Awake” moest dus wachten op het volgende album. De ruim 20 minuten durende demo versie verscheen wel op de demoversie, die sinds kort ook is uitgebracht onder deze archief-reeks.

Om alle perikelen rondom de opnamen van “Falling Into Infinity” te ontvluchten ging Dream Theater eind 1996 voor een paar optreden de studio uit. Onder de naam “Escape from the Studio” verzorgde Dream Theater vijf optredens in de Verenigde Staten, waaronder het optreden in de Birch Hill Nite Club, Old Bridge, New Jersey op 14 december. Deze opnamen zijn in 2006 uitgebracht op het Ytse Jam Records label en nu dus als vijftiende album in de Lost Not Forgotten Archives reeks.

Het mooie van deze opnamen is dat de vroege ruwe versies van een vijftal nummers (Burning My Soul, Just Let Me Breathe, Lines in the Sand, Peruvian Skies en Take Away My Pain) van hun nog te verschijnen album hier live worden gespeeld. Zoals Ralph al aangaf bij de bespreking van de demo opnamen klinken deze versies minder commercieel en zijn met name de instrumentale stukken langer en meer experimenteel. Naast deze vijf nummers is ook het nummer Caught in a Web live gespeeld. Dit nummer – oorspronkelijk van hun “Awake” album – is ook bekend als Caught in a New Millenium,  Caught In Alice’s 9-Inch Tool Garden en Caught in Alice’s New Nine-Inch Millennium Tool Garden. Alhoewel op dit live nummer nog duidelijk het Awake-nummer te horen is, horen we hier ook delen van het openingsnummer New Millennium van “Falling Into Infinity”.

Wat verder opvalt aan deze live-opnamen is het plezier dat de band heeft om – na een lange periode in de studio – weer live op het podium te staan. Wellicht ook omdat het eigen bootleg opnamen zijn is niet alles weggepoets en horen we de bandleden met elkaar praten en lachen. Het is eigenlijk jammer dat deze opnamen niet professioneel zijn opgenomen en door een goede mastering zijn gehaald, want dan zou dit live album – dat nu toch een (officiële) bootleg opname blijft – beter zijn geweest dan hun later uitgegeven album “Once In A LIVEtime”.