Wereldse Jaar 2024

Mijn eerste volledige kalenderjaar als hoofdredacteur was er een met uitdagingen. Gelukkig maar, het betekende nooit een saaie dag. Het aanbod van prog- en aanverwante albums verliep dit jaar, net als het klimaat: grillig en wisselvallig. Werd ons (digitale) bureel de eerste helft van het jaar overspoeld met albums, het tweede halfjaar leed aan een aanzienlijke droogte. Als het goed is, merkten onze lezers daar niets van, gelet op het gemiddeld aantal albumrecensies van zeven per week.

Ons team werd versterkt met Jurriaan Hage, een ervaren recensent die de nodige kennis van het wereldje meebracht. Verder bleek de in 2024 geïntroduceerde playlist op Spotify een groot succes. Daar gaan wij mee door, zie ook verderop in dit artikel. Een ander succes, al zeggen wij het zelf, is dat wij in het laatste kwartaal van 2024 de nieuwspagina nieuw leven hebben ingeblazen.

Ons bereikte het zeer droevige bericht van het overlijden van onze oud-medewerker Joost Boleij. Joost was jarenlang een loyaal en uitstekend recensent.

Het progjaar 2024

Zoals ieder jaar zijn de meningen binnen ons team verdeeld. De een vond 2024 een geweldig progjaar, de ander vond het jaar maar matig. Het viel mij persoonlijk vooral op dat  oudgedienden van zich lieten horen. David Gilmour, Peter Gabriel, Steve Hackett en Jon Anderson brachten albums uit. Het kwartet is goed voor ruim 300 levensjaren.

Het progjaar 2024 vatten we traditiegetrouw samen aan de hand van onderstaande jaarlijsten van onze teamleden. Ieder teamlid heeft in één alinea zijn nummer 1, zijn hele lijst of dit progjaar samengevat. 

Progwereld in 2024

Ook dit jaar bestond onze core business uit albumrecensies. Je vindt een doorsnede van de ruim 350 albums die wij recenseerden in de jaarlijsten van de teamleden. Naast albums lieten wij ons leeslampje schijnen op boeken over Steve Hackett, Mike Oldfield, Verborgen Parels en Progrock uit Noorwegen.

Stond concertbezoek in 2023 op een lager pitje, in 2024 trokken onze teamleden er vaak op uit en zelfs de landsgrenzen over. Alex Driessen stak zijn liefde voor Yes niet onder stoelen of banken en bezocht deze groep naast Arnhem ook in Antwerpen en Londen. We waren aanwezig bij een van de optredens van David Gilmour in The Royal Albert Hall in Londen. Fred Nieuwesteeg was aanwezig bij het laatste Night of the Prog Festival op de Loreley in Duitsland. Binnen ons land bezochten we onder meer optredens van Fish, Jadis, Big Big Train en Threshold. Online volgde Mario van Os vanuit Hongarije het optreden van Epica. Verder bezochten we het curieuze en particuliere museum RockArt in Hoek van Holland. Progwereld gaat nog steeds niets te ver.

Ondanks de mindere populariteit onder onze lezers, blijkt uit de statistieken, bleven we columns schrijven. Al was het alleen al voor ons eigen plezier. Dit keer onder andere over Spotify, het getal 50, Buisklokken en Influencers. We noteren twee specials. Onder regie van Jos Driessen publiceerden wij Focus Op Focus en geïnspireerd door de column 50 schreef Alex Driessen (een jaartje later) over “Tubular Bells” van Mike Oldfield.

In 2024 interviewden wij een scala aan artiesten. Ik doe een greep: Caligula’s Horse, Magoria, Gula, Nick D’Virgilio (Big Big Train), Ritual, RanestRane, de nieuwe Noorse groep Meer en niemand minder dan Jon Anderson legden wij vragen voor, of spraken we live dan wel online.

Het Wereldse Jaar op Spotify

Net als in 2023 hebben onze recensenten hun twee favoriete tracks van afgelopen jaar geselecteerd. We hebben daarvan de playlist “Het Wereldse Jaar 2024” gemaakt, nu beschikbaar op Spotify. Het is een playlist met (volgens ons) het beste wat 2024 aan progressieve muziek te bieden had. Like de lijst en hij wordt automatisch aan je Spotify-bibliotheek toegevoegd. Veel luisterplezier gewenst!

Het nieuwe jaar

Met in het Progvizier de verwachte albums en concerten in 2025, belooft ook dat een uitdagend jaar te worden. Zoals jullie van ons gewend zijn volgen we de ontwikkelingen in de progwereld op de voet en zullen daar verslag van doen. Mis je iets? Wij staan open voor jullie tips en suggesties.

Namens het hele team wensen we je een mooi en progressief 2025!

Hans Ravensbergen,
Hoofdredacteur

De Progwereld redactie

We hebben alle lijstjes van de redactieleden naast elkaar gelegd. De eerste van elke lijst kreeg 10 punten, de tweede 9 en zo verder. Dat leverde het volgende redactielijstje op.

De individuele lijstjes zien er zo uit:

Marcel Debets

Tot aan de recensie van het album van Circe Link & Christian Nesmith door Erik had ik nog geen flauw idee wat mijn nummer 1 zou worden. Ook nummer 2 tot en met 10 niet trouwens. Arcana is een van de beste albums die in jaren verschenen is. Totaal geen vernieuwende prog, maar ergens toch verfrissend. Opeth is een no-brainer, maar verscheen natuurlijk ook pas laat dit jaar. Vola op 3 blijft bovengemiddeld goed, maar het geluid begint wat sleets aan te doen. De rest is min of meer willekeurig, er was niet heel veel dat me dit jaar bijzonder boeide. Op naar 2025!

​​

Alex Driessen

2024 was geen echt slecht progjaar wat mij betreft. Het eerste deel van het jaar werd gedomineerd door de ‘jonkies’ Barock Project en HFMC maar uiteindelijk wisten de ‘oldies’ zich weer te profileren als ‘goodies’. Ze lopen tegen de tachtig maar bewijzen nog steeds aan de top te staan als ze echt hun best doen. Daar tussenin Big Big Train met een sterk album na een moeilijke periode voor de band.

Jos Driessen

In de breedte een prima prog jaar, met zelfs twee Nederlandse producties in mijn top 3! Waarvan Mangrove hun beste album tot nu toe heeft gemaakt en De Mannen Broeders voor mij met een heel bijzonder album kwam al zal dit voor menig lezer een te grote stap vergen om uit zijn prog comfort zone te stappen. Steve Hackett blijft onbetwist een grootheid die na decennia nog steeds prachtige progressieve muziek maakt met als beloning de nummer 1 positie.

Maarten Goossensen

Ik heb nog nooit zo weinig muziek geluisterd (en dus ook ontdekt) als in 2024. Dit is het jaar waarin ik vanuit het niets met een hartziekte werd geconfronteerd en zelfs een week op het randje op de intensite care lag. Na lang ploeteren met mijn energie en na een hartoperatie ben ik nu gelukkig weer helemaal gezond. In deze tijd greep ik meer terug naar oude bekenden. Weinig nieuwe platen grepen mij echt bij de strot. Wel raakte ik direct verslingerd aan de doorleefde muziek van David Gilmour en werd ik wederom blij verrast door een hecht MEER en het sterke drietal van My Arrival. Geen idee of 2024 een goed muziekjaar was, maar ik kijk reikhalzend uit naar het nieuwe jaar.

Erik Groeneweg

Tsja. In mijn lijst staan vrij veel platen die ik dit jaar zelf gerecenseerd heb, want daar heb ik een band mee opgebouwd. Vandaar ook het verbluffende album van Circe Link op de bovenste plaats. De grootste verrassing van het jaar vond ik True, waarop Jon Anderson Yes evenaart met verbijsterend gemak. Maar luister toch ook eens naar Rubber Tea, als je dat nog niet gedaan hebt. Beeldschone plaat! Ale met al een goed jaar voor prog. Meest overschatte album: Gilmour’s Luck And Strange. Snurk!

Jurriaan Hage

Veel goede platen dit jaar van veel van mijn favoriete bands. De top 5 was geen enkel probleem om samen te stellen, met als enige verrassing de experimentele maar ook heel melodieuze hiphop/rock/metal/funk/soul van JPEGMafia. Uiteindelijk wint Caligula’s Horse de strijd bovenin door de grotere emotionele impact (opvallend genoeg was het stevige Golem mijn meest gespeelde nummer afgelopen jaar volgens Spotify), en komt Opeth op nummer twee door de hoge consistentie. Melodies Of Atonement bevat eigenlijk alleen maar goede nummers, maar toch… de emotionele impact van een Pitfalls heeft het niet. De nummers 6 tot en met 10 kunnen in elke volgorde staan. Goede platen, maar alle een stuk minder gewaardeerd dan de bovenste 5.

Math Lemmen

2024 was een mooi jaar voor progmuziek. Een jaar waarin de mastodonten van de dino acts, zoals ze eind zeventiger jaren van de vorige eeuw werden genoemd, het erg goed deden. Vandaar dat Anderson, Hackett en Gilmour ook in mijn lijstje staan. Ook de sterke comeback van Ritual was opmerkelijk, evenals de defintieve doorbraak van MEER. The Samurai Of Prog weten inmiddels elk jaar wel te scoren maar Time Voyager van het Italiaanse Barock Project overtrof alles dit jaar.

Fred Nieuwesteeg

Het was geen slecht progjaar, ook geen heel bijzonder. De nieuwe Gilmour vind ik vooral heel sfeervol. Andere veteraan Jon Anderson verraste me aangenaam. Met een paar andere erg goede platen werd het toch nog erg dringen in mijn top vijf. Totdat eigenlijk na de sluitingsdatum Broers + Klazinga nog langskwam met klassieke symfonische rock, met weelderig toetsenspel en buitengewoon smeuïg gitaarwerk, en ik was verkocht…

Mario van Os

Was 2023 – in mijn ogen – een minder jaar, 2024 is toch weer een goed prog jaar geworden. De ‘echte’ grote namen ontbraken nog steeds met nieuw werk, maar de live albums van o.a. Marillion, Ayreon en RPWL maakten dit meer dan goed. Ook mijn nummer 1 is een voortzetting van het voortreffelijke album “Weather Systems”. Nu maar hopen dat de gebroeders Cavanagh samen Anathema weer nieuw leven in blazen. Voor mij is de symfonische metal weer helemaal hot, een prachtig album van Nightwish, een soloalbum van Simone Simons en een mooi nummer van Xandria. Ook het live optreden van Epica scoort bij mij hoge ogen. Met nieuwe albums van Marillion, Dream Theater en Epica in het vooruitzicht, wordt 2025 wellicht een nog beter muzikaal jaar.

Roger Pruppers

In een jaar met veel degelijke, maar niet uitzonderlijke melodieuze progmetalalbums (Vanden Plas, Paralydium, Myrath, Rendezvous Point, Sunburst) werd ik het meest verrast aan de uiteinden van het ‘beukspectrum’. Aan de ene kant lichter werk van Kalandra, Kristoffer Gildenlow en Mile Marker Zero; aan de overzijde de furieuze progressieve death metal van Blood Incantation en Iotunn. Uiteindelijk vond Mile Marker Zero’s muzikale mix van Porcupine Tree met 80s/90s nineties rock (en een mooi nostalgisch concept) het vaakst zijn weg naar mijn CD-speler. Niet de meest progressieve, originele of uitdagende plaat van het jaar, wel de fijnste!

Hans Ravensbergen

2024 was voor mij een modaal jaar zonder écht(e) hoogtepunt(en). Het viel mij op dat vooral oudgedienden van zich lieten horen. David Gilmour, Peter Gabriel, Steve Hackett en Jon Anderson brachten albums uit. O ja, ik vergeet bijna Neal Morse. Er waren nieuwe groepen, waarvan Parallels uit Zweden en het Duitse Vlyes er voor mij uitsprongen. Beiden met een line-up op leeftijd. Maar ook een oude nieuwe in de persoon van Merit Hemmingson (80 plus) viel mij op. En wat te denken van een andere tachtiger, veteraan Hans Lundin met Kaipa. Ik was aangenaam verrast met het derde album van Philhelmon, ook niet meer de jongste. Na vijftien jaar klopte ook de inmiddels 65-plusser Tomas Bodin aan de progdeur. Het zijn mijn lichtpuntjes, niet meer dan dat. Ik zie uit naar 2025.

Jacco Stijkel

Voor mij was 2024 vooral kwantitatief een goed progjaar. Meer dan genoeg prima albums, maar na mijn top 3 (oké top 4) vind ik dat de albums wat inwisselbaar worden. Bijvoorbeeld Dilemma, The Pineapple Thief en Returned to the Earth vallen buiten de top 10 maar hadden daar ook wel in kunnen staan. De platen van Barock Project en Big Big Train ben ik sinds de release blijven draaien. The Revolultionary Army of the Infant Jesus vind ik zo’n bijzondere band, vandaar de top 3 notering. Believe brengt net dat beetje extra’s waardoor ik blijf luisteren. Op naar 2025!

Ruard Veltmaat

2024 was voor mijn muziekbeleving een jaar waarin diversiteit zegevierde. Hoewel mijn smaak de laatste jaren veranderd is naar de hardere metal-soorten, blinkt mijn jaarlijst desondanks uit in grote stijlverschillen. In de breedte daarvan vind ik 2024 ook een goed jaar, eigenlijk had ik aan een top 20 niet genoeg. Mijn nr. 1 staat op eenzame hoogte, ik ben totaal verplettert door deze plaat. Snoeihard, melodieus en met een geweldige zanger. De overige platen staan in willekeurige volgorde. Persoonlijk vind ik het mooi te zien dat er weer een aantal albums van Nederlandse bodem in staan. Goede albums van prog naar metal en elektronisch, en ik zal ze nog veel draaien in de toekomst.