Voor de twintigste uitgave in de “Lost Not Forgotten Archives” moeten we terug naar de beginperiode van Dream Theater. Kort na het uitbrengen van “The Majesty Demos” en het vertrek van Chris Collins als zanger van de band kreeg de band steeds meer aandacht in de (underground) muziekscene in New York. Dit dubbelalbum laat de groei van de band in die periode mooi zien. Aanvankelijk worden bijna alle nieuwe nummer instrumentaal opgenomen en vervolgens een aantal met de zang van Charli Dominici. Na de inlijving van Dominici als zanger verschijnt een volledige “Pre-Production Demo” met het bijna volledige “When Dream And Day Unite“ album. Alleen het nummer Status Seeker ontbreekt op deze demo-opnames. Als laatste onderdeel op dit Archive-album is het eerste X-Mas presentje van de band aan de fans opgenomen. Dit muzikale geschenk, dat daarna nog vele malen is opgevolgd (en wellicht is overgenomen van Marillion), wordt zeker gewaardeerd door hun groeiende schare fans. Met name het nummer To Live Forever, dat verder op geen enkel officieel Dream Theater-album voorkomt, is een mooie bonus.
De kwaliteit van de demo-opnames uit deze Archive-reeks kennen we ondertussen en is dus nog steeds van ‘demokwaliteit’. Ik vind dat nog steeds jammer, want hier en daar hadden de nummers toch een oppoetsbeurt kunnen krijgen. Aan de andere kant krijgen we nu wel het authentieke geluid uit de beginjaren van Dream Theater.
Het eerste deel van deze uitgave is een instrumentele demo. Het heeft bijna een jaar geduurd voordat de band een geschikte vervanger voor Chris Collins kon vinden. Meerdere audities van potentiële zangers hadden nog niet geleid tot een geschikte vervanger. De band die ondertussen al flink wat materiaal had geschreven en ook steeds meer in de belangstelling kwam, van met name het ondergrondse circuit in New York, wilde verder. In 1987 zijn ze daarom de studio ingegaan om dit instrumentale demo-album op te nemen. Ik heb in mijn cd-collectie de originele uitgave uit 1987 staan met daarop dezelfde nummers – in een andere volgorde. De nummers A Fortune In Lies en Only A Matter Of Time ontbraken op die oorspronkelijke uitgave. Deze zijn vermoedelijk ook van een latere studio-opname. Wat ontbreekt op dit Archive-album is de epische gitaarsolo (bestaande uit twee delen) die voor het Guitar Player Magazine zijn opgenomen. Of dit met rechten te maken heeft weet ik verder niet.
Op de “Early Charlie Demos” wordt duidelijk gefocust op de zang. Deze zit vooraan in de mix, zodat het frisse ietwat schelle stemgeluid van Dominici goed hoorbaar is. In de latere mixes (waaronder de op CD2 opgenomen “Wdadu Pre-Production Demo” en de eindmix) is de zang voor het totaalbeeld beter geïntegreerd in de muziek. Maar om de zanger Dominici beter te horen – en voor sommige fans nog te ontdekken – zijn deze “Early Charlie Demos” leuk om te horen.
Over de “Wdadu Pre-Production Demo” kan ik kort zijn. Deze demo opnames zijn kort voor de definitieve opnamen van het album opgenomen. Zijn nog duidelijk van demokwaliteit, dus zet gewoon het originele debuutalbum “When Dream And Day Unite“ op.
Het laatste deel, de “Xmas Demo” is dan wel weer interessant. Dit kerstpresentje van de band, uitgebracht in december 1989 (dus na het verschijnen van het debuutalbum) is een erg zeldzaam item. Niet grootschalig via de – toen nog niet bestaande – fanclub verstuurd, maar uitgedeeld aan vrienden, familie en fans tijdens concerten. Dit collector’s item bevat, naast het hierboven al vermelde To Live Forever, het instrumentale krachtpatser nummer Mission Impossible dat de instrumentale (solo)kwaliteiten van de bandleden laat horen. Daarnaast een medley van Beatles-nummers, een kerstnummer en als laatste het Majesty-nummer A Vision. Dit bleek later het laatste nummer te zijn dat Dominici met Dream Theater mocht opnemen. Het album besluit met een compilatie van studiogeluiden en -gesprekken, dat eerder ook de titel Studio Chat meekreeg.
Wederom een interessante toevoeging aan de inmiddels immense archiefverzameling van Dream Theater. Dit album werd – evenals andere albums in de collectie – eerder uitgebracht via het YtseJam Records label in 2004, maar dat was in een beperkte oplage. Of deze uitgave beter gaat scoren is de vraag, maar voor ‘echte’ fans – die door de kwaliteit van demo-opnames heen kunnen kijken (luisteren) – is dit een mooi document, als onderdeel van de geschiedenis van de band.